абітурые́нтка, ‑і,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuабі́ўка, ‑і,
1.
2. Матэрыял, якім абіваюць або абабіта што‑н.
абіўны́, ‑ая, ‑ое.
Які выкарыстоўваецца для абіўкі; які патрабуе абіўкі.
абі́ўшчык, ‑а,
Тое, што і абівальшчык.
абі́ўшчыца, ‑ы,
абкалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць;
Абабіць, калоцячы; абтрэсці.
абкало́цца, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца;
Укалоць сябе ў многіх месцах; пакалоцца.
абкало́ць 1, ‑калю, ‑колеш, ‑коле;
Адбіць, адкалоць кавалкамі што‑н. з чаго‑н.
абкало́ць 2, ‑калю, ‑колеш, ‑коле;
Пакалоць чым‑н. вострым вакол чаго‑н. ці па ўсёй паверхні чаго‑н.
абкало́чаны, ‑ая, ‑ае.
абкало́чвацца, ‑аецца;