Verbum

абзвані́ць, ‑званю, ‑звоніш, ‑звоніць; зак., каго-што.

Разм.

1. Пазваніць да ўсіх ці да многіх па тэлефоне. Абзваніць усіх знаёмых.

2. перан. Апавясціць, расказаць аб чым‑н. усюды; разнесці якую‑н. вестку. Абзваніць увесь свет.

абзво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абзваніць.

абзеляні́цца, ‑ніцца; зак.

Пакрыцца расліннасцю, зелянінай. Увесь пасёлак разросся, абзеляніўся і нагадвае далекаваты прыгарад. Кулакоўскі.

абзеляні́ць, ‑ню́, ‑ні́ш, ‑ні́ць; ‑ні́м, ‑ніце́; зак., што.

Насадзіць многа кустоў, дрэў, пакрыць расліннасцю.

абзнаёміцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; зак., з кім.

Разм. Пазнаёміцца з усімі новымі суседзямі, супрацоўнікамі.

абзыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абазвацца.

абзыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абазваць.

абібо́к, ‑а, м.

Разм. пагард. Лежабок, гультай, лодар. [Жывіцкі:] Ты ўсё лёгкае работы хацеў і зрабіўся нарэшце абібокам, гультаём. Чорны.

абібо́цтва, ‑а, н.

Разм. пагард. Гультайства, лодарнічанне. Яна [жонка] яго, Ігналю, прабірала, як заўсёды, за яго абібоцтва і нядбаласць у гаспадарцы. Бядуля.

абіва́льшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па абіўцы мэблі.