Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

абіва́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да абівальшчык.

абіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абіваць — абабіць і абівацца — абабіцца.

абіва́цца, а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; незак.

1. Незак. да абабі́цца (у 1 знач.).

2. Зал. да абіваць.

абіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абабіць (у 1–3 знач.).

•••

Абіваць парогі — шматразова паяўляцца дзе‑н., просячы або дамагаючыся чаго‑н.

Бокі абіваць — знаходзіцца дзе‑н. без справы; ацірацца.

абі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для абіўкі; які ужываецца пры абіўцы. Абівачныя матэрыялы. Абівачная тканіна.

аб’і́нелы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты інеем. Аб’інелае дрэва.

аб’і́нець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Пакрыцца інеем з усіх бакоў. Усё наўкола аб’інела — хаты, платы, дрэвы. Пташнікаў.

аб’і́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аб’інець.

абіра́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто беспадстаўна вымагае або бярэ з другога непамерную плату, запрошвае высокую цану і пад.

абіра́лаўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Разм. Вымаганне занадта вялікай платы, запрошванне вялікай цаны і пад.