Verbum

абзаве́сціся, ‑вядуся, ‑вядзешся, ‑вядзецца; ‑вядзёмся, ‑ведзяцеся; пр. абзавёўся, ‑вялася, ‑вялося; заг. абзавядзіся; зак.

Набыць што‑н. неабходнае для жыцця, гаспадаркі і пад. Абзавесціся жывёлай. Абзавесціся мэбляй. // Стварыць што‑н., паклапаціцца аб наяўнасці чаго‑н. Тыя, каго вучыла Сцепаніда Андрэеўна ў пачатку сваёй работы, даўно сталі дарослымі людзьмі, абзавяліся сем’ямі. Шахавец.

абзаво́дак, ‑дку, м.

У выразах: на абзаводак, для абзаводку — на абзавядзенне.

абзаво́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; заг. абзаво́дзься.

Незак. да абзавесціся. Усё трэба будаваць нанава, усім трэба абзаводзіцца з самага пачатку. В. Вольскі.

абзавядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абзаводзіцца — абзавесціся.

абзада́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абзадачыць. У растэрміноўку выплаты павінна была прыйсці новая жняярка, яна і была абзадачана з самай вясны. Чорны.

абзада́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абзадачваць — абзадачыць.

абзада́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абзадачваць.

абзада́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абзадачыць.

абзада́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Даць задатак за што‑н. Раптам прайшла навіна, што ўсю зямлю адразу абзадачылі нейкія два былыя арандатары. Чорны.

абза́ц, ‑а, м.

1. Водступ управа ў пачатку першага радка якога‑н. тэксту; чырвоны радок.

2. Частка тэксту паміж двума такімі водступамі. Прачытаць першы абзац.

[Ням. Absatz — уступ.]