Verbum

многаўкла́дны, ‑ая, ‑ае.

У якім існуе некалькі або многа ўкладаў. Многаўкладная эканоміка.

многаўла́ддзе, ‑я, н.

Адначасовае існаванне некалькіх дзяржаўных органаў з аднолькавымі правамі.

многаўла́дства, ‑а, н.

Тое, што і многаўладдзе.

многафігу́рны, ‑ая, ‑ае.

У якім многа фігур. Многафігурная скульптурная кампазіцыя.

мно́гія,

1. Пэўная колькасць каго‑, чаго‑н. Многія расліны не любяць высокай тэмпературы. □ [Міканор:] — Многіх такіх паноў ды падпанкаў рэвалюцыя турнула з нашай зямлі. Бялевіч. // у знач. наз. мно́гія, ‑іх. Значная колькасць людзей. Многія не вярнуліся з вайны.

2. у знач. наз. мно́гае, ‑ага, н. Аб чым‑н. значным па аб’ёму, зместу або колькасці. Даведацца аб многім. □ Многае для старога было нечаканым. Кавалёў.

мно́жанне, ‑я, н.

Адно з чатырох арыфметычных дзеянняў, сутнасць якога заключаецца ў тым, што адзін лік павялічваецца ў столькі разоў, колькі адзінак у другім ліку. Знак множання. Табліца множання. Паслядоўнае множанне.

множналі́кавы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: множналікавы назоўнік — назоўнік, які ўжываецца толькі ў множным ліку, напрыклад: вароты, сані, шахматы.

мно́жнасць, ‑і, ж.

Граматычная катэгорыя, якая абазначае вялікую колькасць чаго‑н. Выражаючы няпэўную множнасць, зборныя назоўнікі ўжываюцца звычайна толькі ў форме адзіночнага ліку. Граматыка.

мно́жнік, ‑а, м.

Лік, на які множыцца іншы лік. Просты множнік. Дадатковы множнік.

мно́жны,

У выразе: множны лік гл. лік ​¹ (у 6 знач.).