Verbum

безапеляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не падлягае абскарджанню, апеляцыі. Безапеляцыйнае рашэнне.

2. Які не дапускае пярэчанняў, сумненняў; катэгарычны. Безапеляцыйныя вывады. Безапеляцыйны тон. Безапеляцыйнае сцвярджэнне.

безапо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае апоры, які характарызуецца адсутнасцю апоры. Безапорная галерэя.

безасабо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць безасабовага дзеяслова, сказа.

безасабо́вы, ‑ая, ‑ае.

У выразах: безасабовыя дзеясловы гл. дзеяслоў; безасабовы сказ гл. сказ.

безаско́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтварае асколкаў з вострымі краямі пры ўдары або ціску (звычайна пра шкло).

безасцюко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае асцюкоў. Безасцюковая пшаніца.

безбаро́ды, ‑ая, ‑ае.

Пра чалавека, які брые бараду; пра юнака, у якога яшчэ не расце барада. Барадатыя і безбародыя, маладыя і старыя сядзяць і стаяць, дзе толькі можна. Колас.

безбацько́ўства, ‑а, н.

Жыццё без бацькі.

безбіле́тнік, ‑а, м.

Разм. Пасажыр, які не мае білета.

безбіле́тніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да безбілетнік.