Verbum

бенга́лец,

гл. бенгальцы.

бенга́лка,

гл. бенгальцы.

бенга́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бенгальцаў, належыць ім. Бенгальская літаратура. Бенгальская мова. // Такі, як у бенгальцаў, уласцівы ім. Бенгальскія звычаі.

•••

Бенгальскі агонь гл. агонь.

бенга́льцы, ‑аў; адз. бенгалец, ‑льца, м.; бенгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. бенгалкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бангладэш.

бенедыкці́н, ‑у, м.

Гатунак французскага лікёру.

[Фр. bénédictine.]

бенефі́с, ‑у, м.

Спектакль, збор з якога ідзе на карысць аднаго з удзельнікаў. // Спектакль у гонар аднаго з заслужаных удзельнікаў.

[Ад фр. bénéfice — прыбытак, карысць.]

бенефі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бенефісу. Бенефісны спектакль.

бенефі́цый, ‑ю, м.

Адна з форм зямельнага ўладання ў эпоху феадалізму. Спачатку ўсім ім [дружыннікам] — любімцам каралі ў большасці дараваліся ўчасткі народнай зямлі, пазней яны аддаваліся ў карыстанне ў форме бенефіцыяў, спачатку ў большасці выпадкаў на ўвесь час жыцця караля, і такім чынам за кошт народа стваралася аснова новай знаці. Энгельс.

[Лац. beneficium — дабрадзейства.]

бенефіцыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Артыст, на карысць якога даецца бенефіс, бенефісны спектакль.

бенефіцыя́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да бенефіцыянт.