безаско́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтварае асколкаў з вострымі краямі пры ўдары або ціску (звычайна пра шкло).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)