аплята́льны, ‑ая, ‑ае.
Які выкарыстоўваецца для аплёткі.
аплята́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. аплятаць — аплесці.
аплята́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да аплятаць.
аплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
1. Незак. да аплесці.
2. Разм. Прагна, са смакам есці. Адам сеў на траву, раздзёр селядца, запэцкаўшы пальцы аб вантробы, і пачаў з галадухі аплятаць, заядаючы сухім пячэннем. Чыгрынаў.
апо́весць, ‑і, ж.
1. Мастацкі твор апавядальнага характару, які займае прамежкавае месца паміж раманам і апавяданнем. Аповесць К. Чорнага «Вясна». □ — Хачу напісаць аповесць, як на Палессі жылі дзве прыгожыя краскі-панны і што з гэтага выйшла, — смяялася Габрынька. Колас.
2. Апавяданне пра якую‑н. падзею ў яе паслядоўным развіцці. Моўчкі слухаў Ігнась журботную аповесць сына невядомых бацькоў. Мурашка. Стары тым часам цягнуў сваю аповесць. Бядуля.
апо́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад апаіць.
апо́й, ‑ю, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апаіць і стан паводле знач. дзеясл. абапіцца.
апо́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апойваць — апаіць.
апо́йвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да апойваць.
апо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да апаіць.