апладні́ць, апладню, аплодніш, аплодніць.
Зак. да апладняць.
апладня́льнасць, ‑і, ж.
Здольнасць да апладнення.
апладня́цца, ‑яецца; незак.
1. Станавіцца аплодненым. Усё так дзіўна проста! Колькі год Тлумачыла яна [Наста] малым у школе, Як кветка апладняецца. А. Астапенка.
2. Зал. да апладняць.
апладня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.
1. Даваць пачатак развіццю арганізма шляхам зліцця мужчынскай і жаночай палявых клетак.
2. перан. Станавіцца крыніцай творчай сілы. Творчасць рамантыкаў прагрэсіўных апладняў рэвалюцыйна-дэмакратычны і нацыянальна-вызваленчы рух, які раз-пораз успыхваў у розных частках Еўропы. Навуменка.
апладысме́нты, ‑аў; адз. няма.
Плясканне ў далоні (у знак ухвалы або прывітання). Новага старшыню павіншавалі апладысментамі, і на гэтым сход закончыўся. Шахавец.
[Фр. applaudissements.]
апла́каны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аплакаць.
апла́каць, аплачу, аплачаш, аплача; зак., каго-што.
Наплакацца з выпадку чыёй‑н. смерці, страты чаго‑н. Тысячы матак аплакалі ўсё: тугу і голад, пакуты і смерць сяброў. Брыль. // перан. Адчуць і выказаць сваё гора, смутак з выпадку якога‑н. няшчасця. Перш чым Максім Багдановіч аплача ў вершы «Слуцкія ткачыхі» трагедыю прыгонных беларускіх дзяўчат.., слуцкія паясы апіша Адам Міцкевіч. Лойка.
апла́кванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. аплакваць — аплакаць.
апла́квацца, ‑аецца; незак.
Зал. да аплакваць.