Verbum

апі́лкі, ‑лак; адз. няма.

Дробныя частачкі матэрыялу, якія ўтвараюцца пры апрацоўцы яго пілой або напільнікам; пілавінне. Зазвінела піла, Застагнала сасна; Пры дарозе, Як слёзы, апілкі. А. Александровіч.

апіло́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апілоўкі. Апіловачныя работы. // Які прызначаны, служыць для апілоўкі. Апіловачны станок.

апіло́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апілоўваць — апілаваць.

апіло́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да апілоўваць.

апіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апілаваць.

апіло́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апілоўваць — апілаваць.

апіло́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто апілоўвае што‑н.

апіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Незак. да абапяць.

апіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абаперціся.

апіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абаперці.