апаску́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да апаскудзіцца.
2. Зал. да апаскуджваць.
апаску́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да апаскудзіць.
апаску́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.
1. Зрабіцца брудным, запэцкацца.
2. перан. Сапсавацца; зрабіцца дрэнным, непрыгодным.
апаску́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
1. Зрабіць брудным, запэцкаць.
2. перан. Зусім сапсаваць; зрабіць дрэнным, непрыгодным.
апа́слівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які дзейнічае, робіць што‑н. з апаскай, асцярожна; засцярожлівы. // Які выяўляе апаску, поўны зацярожлівасці. Апаслівы позірк.
апасро́дкаванне, ‑я, н.
Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апасродкаваць.
апасро́дкаваны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад апасродкаваць.
2. у знач. прым. Дадзены не непасрэдна, а праз каго‑, што‑н. іншае. Уплыў Міцкевіча па беларускіх паэтаў другой паловы XIX стагоддзя быў апасродкаваны. Лойка.
апасро́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.
Кніжн. Паказаць (паказваць) не непасрэдна, а праз каго‑, што‑н. іншае; паслужыць (служыць) перадатачным сродкам.
апасты́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Вельмі надакучыць, апрыкраць; зрабіцца нямілым, невыносным. [Паўліна:] — Апастылела была за хваробу нават сама сабе. Сачанка.
апасты́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які вельмі надакучыў, апрыкраў; зрабіўся нямілым, невыносным. Не бачыць, не чуе нічога [Мар’яна], І свет стаўся ёй апастылы. Колас. Натуральна, што кожны з нас з нецярплівасцю чакаў заканчэння работы Асамблеі, каб хутчэй пазбавіцца ад апастылай атмасферы і дыхнуць свежым паветрам. Лынькоў.