апарасі́цца, апаросіцца; зак.
Нарадзіць парасят.
апара́т, ‑а і ‑у, М ‑раце, м.
1. ‑а. Спецыяльны прыбор для выканання якой‑н. работы. Тэлефонны апарат. Даільны апарат. Фатаграфічны апарат. Тарпедны апарат.
2. ‑у. Сукупнасць органаў, якія выконваюць пэўную функцыю ў арганізме. Зрокавы апарат. Слыхавы апарат. Апарат кровазвароту.
3. ‑у. Сукупнасць дзяржаўных устаноў, якія абслугоўваюць пэўную галіну кіраўніцтва ці гаспадаркі. // Работнікі гэтых устаноў.
•••
Вестыбулярны апарат — орган у хрыбетных жывёлін і чалавека, які з’яўляецца часткай ўнутранага вуха і служыць для каардынацыі рухаў і захавання раўнавагі.
Дыфузійны апарат — апарат для атрымання шляхам дыфузіі каштоўных рэчываў з раздробненай сыравіны.
Касмічны апарат — спецыяльны апарат, прызначаны для палёту ў касмічнай прасторы.
Крытычны апарат — варыянты і заўвагі ў навуковым выданні літаратурнага ці гістарычнага тэксту.
Навуковы апарат — паказальнікі, каментарыі, бібліяграфія і пад. ў навуковым выданні.
[Ад лац. apparatus — абсталяванне.]
апара́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да апарата, звязаны з апаратам (у 1 знач.).
2. у знач. наз. апара́тная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе размешчана апаратура. Апаратная тэлецэнтра.
апарату́ра, ‑ы, ж., зб.
Сукупнасць апаратаў для якой‑н. работы. Медыцынская апаратура. Хімічная апаратура. // Абсталяванне лабараторыі, цэха і інш.
апара́тчык, ‑а, м.
Рабочы, які наглядае за работай апаратуры.
апа́рванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апарваць — апарыць.
апа́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да апарацца.
апа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да апарыць.
апарня́, ‑і, ж.
Спец. Памяшканне, у якім што‑н. параць з мэтай ачышчэння, размякчэння і інш.