апазіцыяне́р, ‑а, м.
Удзельнік, прыхільна апазіцыі.
апазіцыяне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Жан. да апазіцыянер.
апазнава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які прызначаны служыць для апазнавання. [Ірына Антонаўка:] — Не ведаю. Самалёт быў, казалі, без апазнавальных знакаў. Мележ. [Хлопец] ірвануў — расшпіліў два верхнія гузікі мундзіра, выняў з-пад кашулі і сарваў са шнурка цёплы апазнавальны жэтон. Брыль.
апазнава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апазнаваць — апазнаць.
апазнава́ць, ‑знаю, ‑знаеш, ‑знае; ‑знаем, ‑знаяце.
Незак. да апазнаць.
апазна́нне, ‑я, н.
Устанаўленне тоеснасці асобы, рэчы або прадмета па пэўных прыкметах і асаблівасцях.
апазна́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад апазнаць.
апазна́ць, ‑знаю, ‑знаеш, ‑знае; зак., каго-што.
Пазнаць каго‑, што‑н. па якіх‑н. адзнаках, прыкметах. Пні доўгія, але высокія, і лёгка іх апазнаць, што яны з-пад сякеры. Пташнікаў. // Устанавіць тоеснасць асобы або рэчы пры судовым следстве. Кажуць, што.. труп [Вінцука] апазналі на Наваградскай шашы. Сабаленка. [Юзэф:] — Калі ж я апазнаў.. [Лявона Капу], ён папярэдзіў, што, калі я толькі заікнуся дзе, што за сляпы жыве ў Тураве, знойдзе мяне і на тым свеце. Сачанка.
апазне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апазняцца — апазніцца.
апазні́цца, апазнюся, апознішся, апозніцца; зак.
Тое, што і спазніцца.