Verbum

антысемі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да антысеміт.

антысеміты́зм, ‑у, м.

Нацыянальная нянавісць да яўрэяў, якую рэакцыянеры ствараюць штучна і распальваюць у класавых і палітычных мэтах.

антысемі́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да антысемітызму і да антысеміта. Антысеміцкія настроі.

антысе́птык,

гл. антысептыкі.

антысе́птыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Абеззаражванне ран шляхам выкарыстання хімічных рэчываў, якія знішчаюць хваробныя мікраарганізмы.

2. зб. Сродкі, якімі робіцца абеззаражванне.

антысе́птыкі, ‑аў; адз. антысептык, ‑у, м.

1. Хімічныя рэчывы, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне для знішчэння мікробаў. Часцей за ўсё ўжываюцца пры лячэнні ран.

2. Сродкі для засцярогі ад гніення драўляных частак будынкаў, шпалаў і пад.

антысепты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да антысептыкі.

антытаксі́ны, ‑аў; адз. антытаксін, ‑у, м.

Рэчывы, якія выпрацоўвае арганізм пад уплывам таксінаў і якія здольныя абясшкоджваць гэтыя таксіны.

антытаксі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да антытаксіну.

антытэ́за, ‑ы, ж.

1. Процілегласць; проціпастаўленне. // Стылістычны прыём супастаўлення процілеглых або кантрасных паняццяў і вобразаў.

2. Спец. Тое, што і антытэзіс.