Verbum

але́невы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць аленю; зроблены са скуры аленя. Аленевы рог. Аленевыя боты. Аленевая шапка.

2. у знач. наз. але́невыя, ‑ых. Сямейства жвачных парнакапытных жывёлін.

•••

Аленевы мох гл. мох.

аленегадо́вец, ‑доўца, м.

Спецыяліст па аленегадоўлі; аленявод.

аленегадо́ўля, ‑і, ж.

Развядзенне і вырошчванне аленяў як галіна жывёлагадоўлі.

аленегадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аленегадоўлі. Аленегадоўчы саўгас. Аленегадоўчая ферма.

але́ніна, ‑ы, ж.

Мяса аленя.

але́нь, ‑я, м.

Свойская і дзікая жвачная жывёліна атрада парнакапытных з галінастымі рагамі і кароткім хвастом. Паўночны алень. Алень-марал. Плямісты алень. Язда на аленях.

аленябы́к, ‑небыка, м.

Жвачная жывёліна атрада парнакапытных з доўгімі спіральна закручанымі рагамі, якая водзіцца ў Цэнтральнай і Паўднёвай Афрыцы.

аленяво́д, ‑а, м.

Тое, што і аленегадовец.

аленяня́ і аленянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня аленя.

алергалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да алергалогіі. Алергалагічная прафілактыка.