абезгало́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuаб’е́зд, ‑у,
1.
2. Месца з часовай дарогай, па якім можна аб’ехаць.
3.
аб’е́зджаны, ‑ая, ‑ае.
аб’е́здзіцца, ‑дзіцца;
1. Прывыкнуць хадзіць у вупражы, пад сядлом (пра каня).
2. Ад язды стаць больш прыдатным; абкатацца, прыцерціся (пра машыны, агрэгаты і пад.).
3. Зрабіцца прыдатным для язды, абцерціся (пра дарогу).
аб’е́здзіць, ‑езджу, ‑ездзіш, ‑ездзіць;
1. Неаднаразова выязджаючы, пабываць у многіх месцах.
2. Прывучыць каня хадзіць у вупражы, пад сядлом.
3. Яздой зрабіць больш прыдатным; абкатаць.
4. Укатаць, зрабіць прыдатным для язды (пра дарогу).
аб’е́здка, ‑і,
1. Дарога, пракладзеная побач, па якой можна аб’ехаць якую‑н. перашкоду.
2.
аб’е́здчык, ‑а,
1. Работнік лясніцтва, які наглядае за вядзеннем лясной гаспадаркі на сваім участку і за работай леснікоў.
2. Той, хто прывучае маладых коней хадзіць пад сядлом, у вупражы.
абеззара́жаны, ‑ая, ‑ае.
абеззара́жвальны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для абеззаражвання, дэзінфекцыі.
абеззара́жванне, ‑я,