Verbum

абеззяме́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абеззямеліць.

абезнадзе́ены, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены надзеі.

абезнадзе́іць, ‑дзею, ‑дзеіш, ‑дзеіць; зак., каго.

Пазбавіць каго‑н. надзеі на што‑н.

абезнадзе́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абезнадзеіць.

аб’е́зны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якім аб’язджаюць; кружны. Доўгі шнур падвод на момант затрымаўся, пасля пярэдняя завярнула на аб’езную сценку. Гартны.

аб’е́кт, ‑а, М ‑кце, м.

1. Матэрыяльная рэчаіснасць, навакольны свет, які існуе па-за намі і незалежна ад нашай свядомасці. Аб’ект пазнання.

2. З’ява, прадмет, асоба, якія падпадаюць пад уздзеянне каго‑, чаго‑н. Аб’ект назірання, навуковага даследавання. □ Жыццё народу ва ўсёй яго паўнаце і шматграннасці, праца і побыт народных мас — усё гэта прызначана быць аб’ектам творчасці паэта. Івашын.

3. Прадпрыемства, будоўля, асобны ўчастак чаго‑н. як адзінка гаспадарчага або абароннага значэння. Рабочых перавялі на другія аб’екты — каго на будаўніцтва рабочага пасёлка, каго — на падсобныя памяшканні. Няхай. Мірнае насельніцтва выходзіла на будаўніцтва абаронных аб’ектаў. Краўчанка.

4. Тое, што і дапаўненне (у 3 знач.).

[Ад лац. objectum — прадмет.]

аб’е́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аб’екта (у 3 знач.).

аб’е́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аб’екта (у 1, 4 знач.).

аб’ектывава́нне, ‑я, н.

Тое, што і аб’ектывацыя.

аб’ектывава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аб’ектываваць.