Verbum

акаталі́чыцца, ‑чыцца; зак.

Стаць прыхільнікам каталіцкай веры, прыняць каталіцкую веру.

акаталі́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Схіліць у каталіцкую веру.

ака́фіст, ‑а, М ‑сце, м.

У хрысціянскай набажэнскай літаратуры — асобны від малітоўна-хвалебных песень у гонар Хрыста, багародзіцы і святых. Чытаць акафіст. □ Айцец Варлам хвіліны чхнуць не мае, — Малебны, служыць дзень у дзень, Заказы на акафісты прымае. Корбан.

[Грэч. akathistos — літаральна такі, у час якога не сядзяць.]

акаці́цца, акоціцца; зак.

Нарадзіць кацянят, ягнят, казлянят, зайчанят і пад.

ака́цыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да акацыі.

ака́цыя, ‑і, ж.

Дрэва або куст сямейства мімозавых. Белая акацыя. Жоўтая акацыя.

[Ад грэч. akē — калючка.]

а́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Вымаўляць у ненаціскных складах замест гукаў «о», «э» гук «а».

акачане́лы, ‑ая, ‑ае.

Які астыў, змёрз на холадзе; адубелы. Рыбакі часамі прыплывалі сюды на вастраносых чаўнах і, расклаўшы агонь, адагравалі над ім акачанелыя ад вады рукі. Шахавец.

акачане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Астыць, змерзнуць; адубець. У галаве.. [дзеда Талаша] з явілася новая думка: садраць з воўка скуру, покі ён не акачанеў — гэта будзе дзедаў трафей. Колас.

а́каючы, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва аканне. Акаючыя гаворкі. Акаючае вымаўленне.