Verbum

акары́на, ‑ы, ж.

Італьянскі духавы народны музычны інструмент з гліны або фарфору, па гуку падобны на флейту.

акары́ць, акару, акорыш, акорыць; зак., што.

Зняць кару, ачысціць ад кары. Гаспадар не меў сілы ці часу.. акарыць [бярвенне], і яно пайшло на глум пад дажджамі. Чорны.

акасцяне́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан акасцянелага.

акасцяне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў цвёрдым як косць, ператварыўся ў косць.

2. Адубелы, застылы (пра труп). Аднаго ранку Збігнеў знайшоў сябра ў гушчары нежывога.. Там Дамарацкі і прыкрыў яго, акасцянелага, галлём. Карпюк. // Які страціў гнуткасць, адчувальнасць.

3. перан. Які застыў у пэўных формах, перастаў развівацца.

акасцяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. акасцянець.

акасцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Стаць цвёрдым, як косць; ператварыцца ў косць.

2. Акалець, адубець, застыць (пра труп). // Страціць ад холаду гнуткасць, адчувальнасць; змерзнуць.

3. перан. Застыць у якіх‑н. формах, перастаць развівацца.

акаталі́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акаталічыць.

акаталі́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акаталічваць — акаталічыць.

акаталі́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да акаталічваць.

акаталі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акаталічыць.