Verbum

адчапны́, ‑ая, ‑ое.

Такі, які можа быць адчэплены.

адчаранкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Адсадзіць чаранок якой‑н. расліны.

адчарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак., што.

Тое, што і адкрэсліць.

адчаса́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адчасаць.

адчаса́ць, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., каго-што.

1. Чэшучы, сякерай зняць частку чаго‑н. Адчасаць край дошкі.

2. Разм. Адсцябаць, набіць. [Сёмка:] — Была навука, Сеў у панскія сані без друка, Мяне і адчасалі бізунамі. Глебка.

адчастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго.

Разм. Пачаставаць каго‑н.; аддзякаваць пачастункам за пачастунак. Сабастыян Рамашка пачаў тут расказваць, як Савасцей Панебра пасля надумаўся быў чым-небудзь падобным адчаставаць жонку. Чорны.

адча́яцца, ‑чаюся, ‑чаешся, ‑чаецца.

Зак. да адчайвацца.

адчляні́цца, ‑ніцца; зак.

Аддзяліцца ад чаго‑н., выдзеліцца з цэлага.

адчляні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Аддзяліць якую‑н. частку ад чаго‑н., выдзеліць з цэлага.

адчляня́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да адчляняць.