Verbum

абгарэ́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Трапіўшы ў агонь, абвугліцца, пачарнець; атрымаць пашкоджанні ад агню. Занадта жару. Бульба абгарэла. Счарнелыя дымяцца круглякі. Пысін.

абгіна́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да абгінаць.

абгіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абагнуць.

абгла́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абгладзіць.

абгла́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абгладзіцца.

2. Зал. да абгладжваць.

абгла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абгладзіць.

абгла́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Разм.

1. Стаць гладкім (пра паверхню чаго‑н.).

2. Папаўнець, паправіцца. Конь крыху абгладзіўся, і ўжо льга яго збываць. Чорны.

абгла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго і што.

1. Зрабіць паверхню чаго‑н. роўнай, гладкай; збольшага апрацаваць. [Сымон:] Ёмкі будзе крыж. Збольшага абчасалі і запілавалі з Данілкам, засталося толькі трохі абгладзіць, і ўсё будзе гатова. Купала.

2. Разм. Зрабіць гладкім, адкарміць. Абгладзіць парсюка.

абгле́дзецца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Тое, што і агледзецца (у 1, 2 знач.).

абгле́дзець, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

Тое, што і агледзець (у 1, 2, 4, 5 знач.).