эве́нка,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuэве́нкі, ‑аў;
Народнасць, якая складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі.
эвенкі́йка,
эвенкі́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эвенкаў, які належыць, уласцівы ім.
эве́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эвенаў, які належыць, уласцівы ім.
эвентуа́льны, ‑ая, ‑ае.
[Ад лац. eventus — выпадак, выхад.]
эве́ны, ‑аў;
Народнасць, якая жыве на ўзбярэжжы Ахоцкага мора і ў паўночных раёнах Якуціі.
эгаі́зм, ‑у,
Перавага сваіх асабістых інтарэсаў пад інтарэсамі іншых людзей або грамадства; сябелюбства.
[Фр. égoïsme ад лац. ego — я.]
эгаі́ст, ‑а,
Чалавек, якому ўласцівы эгаізм; сябелюб.
эгаі́стка, ‑і,