Verbum

ува́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увальваць ​² — уваліць ​² і увальвацца ​² — уваліцца ​².

ува́львацца ​¹, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да уваліцца ​¹.

2. Зал. да увальваць ​¹ (гл. уваліць ​¹ у 1–3 знач.).

ува́львацца ​², ‑аецца; незак.

1. Незак. да уваліцца ​².

2. Зал. да увальваць ​².

ува́льваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уваліць ​¹.

ува́льваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уваліць ​².

ува́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць паруснага судна паварочвацца супраць ветру незалежна ад павароту руля. Увальнасць судна.

увамле́ць, увамлею, увамлееш, увамлее; пр. увамлеў, ‑млела; зак.

Тое, што і умлець. [Дарахвей:] — Калі праўду казаць, дык я і ўвамлеў, быццам мяне хто варам абліў. Сабаленка.

увамча́цца, ‑мчуся, ‑мчышся, ‑мчыцца; зак.

Імкліва ўехаць, убегчы. Хлапчук увамчаўся ў хату.

увамча́ць, ‑мчу, ‑мчыш, ‑мчыць; зак., каго-што.

Імкліва ўвезці каго‑, што‑н. куды‑н. Увамчаць калёсы ў двор.

увапрэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і упрэлы.

увапрэ́ць, увапрэю, увапрэеш, увапрэе; пр. увапрэў, ‑прэла; зак.

Тое, што і упрэць. Бульба ўвапрэла добра. Сабаленка. Мне стала лягчэй. Затое Іван увесь увапрэў: жыта пайшло густое, каласы частыя, саломка, бы трысцё, і ён не паспяваў спіхваць .. з палатна. Кухараў.

увапха́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад увапхаць.