увамле́ць, увамлею, увамлееш, увамлее; пр. увамлеў, ‑млела; зак.

Тое, што і умлець. [Дарахвей:] — Калі праўду казаць, дык я і ўвамлеў, быццам мяне хто варам абліў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)