трыво́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.
1. Выклікаць трывогу; прыводзяць у стан неспакою. [Надзі] было шкада бацькі, яе трывожыла яго слабае здароўе, што пагаршалася з кожным днём. Шахавец. Сесія не палохала мяне [Стэфу] і не трывожыла: я была ўпэўнена, што добра здам экзамены. Савіцкі. [Сцяпан:] — Мяне асабіста ў першую чаргу трывожыла жніво. Пянкрат. // Парушаць душэўную раўнавагу, хваляваць. Толькі чый гэта, чый гэта погляд Так трывожыць зараз мяне? Азірнуўся — і рыфмы загл[у]хлі: Пекнай пані партрэт на сцяне. Панчанка.
2. Парушаць спакой каго‑, чаго‑н., турбаваць. Цэлы дзень загадчыка трывожылі наведвальнікі. □ Не будзіце, матулі, дачок закаханых, Не трывожце іх светлыя сны. Сняцца ім у рамонкавым звоне паляны, Сняцца зоры на вейках вясны. Жычка. [Тарас:] — Жонку трывожыць не хочацца, яна там працуе, робіць сваю справу. Мікуліч. / Пра вецер, сонца і пад. Звінеў ад жаўранкаў абшар І вецер поля не трывожыў. Астрэйка. // перан. Бударажыць мінулае, перажытае. Толькі навошта трывожыць нядобрыя ўспаміны. Шахавец. А навошта трывожыць ім боль, — Родны іх пахаваны, — Сыпаць горкую соль Успамінаў на свежыя раны? Куляшоў.
3. Раздражняць, раз’ятрываць. Трывожыць рану.
трывуго́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Даўней — трохвугольная форменная шапка.
трыву́шчы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вынослівы, вельмі трывалы. Чалавек вельмі трывушчы, шмат чаго можа перажыць. Місько.
трыганаметры́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да трыганаметрыі, заснаваны на трыганаметрыі. Трыганаметрычнае ўраўненне. Трыганамегрычная табліца. Трыганаметрычная функцыя.
2. Звязаны з геадэзічнымі вымярэннямі, якія выконваюцца метадам трыянгуляцыі (у 2 знач.). Трыганаметрычны пункт.
трыганаме́трыя, ‑і, ж.
Раздзел геаметрыі, які вывучае суадносіны паміж старанамі і вугламі трохвугольніка.
[Ад грэч. trigonon — трохвугольнік і metreō — вымяраю.]
тры́гла, ‑ы, ж.
Марская прамысловая рыба сямейства трыглаў атрада акунепадобных, якую называюць яшчэ марскім пеўнем; водзіцца ў Чорным, Балтыйскім і далёкаўсходніх морах.
трыглі́ф, ‑а, м.
Спец. Арнамент з трыма вертыкальна размешчанымі жалабкамі на антаблеменце дарычнай калоны.
[Грэч. triglyphos — літаральна тройчы выразаны.]
трыгу́біца, ‑ы, ж.
Від рыбалоўнай снасці. — Стары мой, — гаворыць .. [Максім] зверху, над Толевай галавой, — зусім не схільны да вуды. Часу, кажа, шкада. Яму падай Нёман ды невад, а тут — хоць трыгубіцу. У вас гэта называецца эпічным размахам. Ясна? Брыль.
трыгу́бы, ‑ая, ‑ае.
Разм. З рассечанай, заечай губой.