бязво́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Пазбаўлены вады, вільгаці. На шмат кіламетраў цягнуліся бязводныя, высушаныя гарачым ліпеньскім сонцам палі. Шамякін.
2. Які не мае ў сваім саставе вады, вільгаці. Бязводная серная кіслага.
бязво́кі, ‑ая, ‑ае.
Аднавокі; без вачэй; сляпы; які дрэнна бачыць.
бязво́лле, ‑я, н.
Адсутнасць сілы волі, слабахарактарнасць. Але адных дакораў было мала: адчувалася патрэба паспавядацца перад кім-небудзь, прызнацца ў сваім бязволлі і блазенстве. Колас. [Шэмет:] — Судзяць не Дубалеку, а непаваротлівасць, абыякавасць, разявацтва, бязволле, марудлівасць, невуцтва — вось што судзяць. Лобан.
бязво́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць бязвольнага; бязволле. А цяпер.. [Ярашу] рабілася брыдка за ўласную слабасць і бязвольнасць і часта хацелася пайсці да Зосі на злосць жонцы. Шамякін.
бязво́льны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае сілы волі; нерашучы, слабахарактарны. Бязвольная натура. □ [Лабановіч:] — Няўжо мы, Алесь, такія бязвольныя, што гэтых спакус не можам здолець? Бо гэта ж ёсць прызнанне свайго бяссілля, раз ты баішся спакусы. Колас. Абыякавасць, пасіўнае назіранне за падзеямі ўласцівы для натур бязвольных. Пшыркоў.
бязву́сы, ‑ая, ‑ае.
1. Без вусоў. Тут [у лагеры] былі людзі розных узростаў: бязвусыя юнакі і такія, як Карп Маеўскі. Шамякін.
2. Безасцюковы. Бязвусая пшаніца.
бязву́хі, ‑ая, ‑ае.
Без вуха, аднавухі; без вушэй. // Без вушка. Бязвухі збан.
бязвы́езны, ‑ая, ‑ае.
Аб працяглым без выездаў жыцці, знаходжанні на адным месцы.
бязвы́платны, ‑ая, ‑ае.
Бясплатны, дармавы. Бязвыплатная дапамога. Бязвыплатнае карыстанне.
бязвы́хаднасць, ‑і, ж.
Тое, што і безвыходнасць. Бязвыхаднасць становішча.