Verbum

абагаўлёны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абагавіць.

абагаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да абагаўляць.

абагаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да абагавіць.

абагаці́цца, ‑гачуся, ‑гацішся, ‑гаціцца; зак.

1. Стаць багатым, разбагацець.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць багацейшым на якое‑н. рэчыва (пра глебу, руду, мінералы і пад.). Глеба абагацілася азотам.

абагаці́ць, ‑гачу, ‑гаціш, ‑гаціць; зак., што.

Спец. Палепшыць якасць чаго‑н., зрабіць багацейшым яго змест, уносячы ці выдаляючы пэўнае рэчыва, састаў і пад. Абагаціць руду.

абагача́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць абагачацца (пра карысныя выкапні).

абагача́льнік, ‑а, м.

Спец.

1. Рэчыва, састаў і пад., якія паляпшаюць якасць глебы, руды, мінералаў і пад.

2. Спецыяліст па абагачэнню выкапняў.

абагача́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для абагачэння выкапняў. Абагачальная фабрыка.

абагача́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абагаціцца.

2. Зал. да абагачаць.

абагача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абагаціць.