расштурхо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расштурхаць.
расшуга́цца, ‑аецца; зак.
Разм. Ярка разгарэцца. Дровы ў печы расшугаліся.
расшука́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расшукаць.
расшука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Доўга і настойліва шукаючы, знайсці. — Пройдземся і месцамі баёў, расшукаем партызанскі лагер у прынёманскай пушчы. Місько. Даведаўшыся ад мастака Драздовіча, у якім месцы стаіць дом славутых віленскіх камунараў, Максім Танк вырашыў неадкладна сам расшукаць яго. Арочка.
расшу́квацца, ‑аецца; незак.
Зал. да расшукваць.
расшу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расшукаць.
расшуме́цца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; зак.
Разм.
1. Пачаць моцна і доўга шумець. Вецер расшумеўся. Хвалі расшумеліся. □ Звоняць рэкі з ручаямі, Расшумеліся дубровы, Над палямі, над барамі Кліч праносяцца вясновы. Броўка.
2. Пачаць моцна крычаць, лаяцца. [Малашкін] раптам можа страшэнна расшумецца з-за дробязі. Тады пачынае крычаць тонкім пісклявым голасам, пакуль не сарвецца, не закашляецца. Шамякін.
расшчабе́ньванне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшчабеньваць — расшчабяніць.
расшчабе́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расшчабяніць.
расшчабёнка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Спец.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшчабеньваць — расшчабяніць.
2. Дробны шчэбень для запаўнення прамежкаў паміж камянямі ў бруку.