Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

дрэсірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да дрэсіраваць.

дрэсірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Вучыць (жывёл) выконваць пэўныя дзеянні. Дрэсіраваць сабак. Дрэсіраваць галубоў. // перан. Разм. Прывучаць да строгай дысцыпліны; муштраваць.

[Ад фр. dresser.]

дрэсіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дрэсіраваць.

дрэсіро́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца дрэсіроўкай. Дрэсіроўшчык тыграў.

дрэсіро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да дрэсіроўшчык.

дрэ́ўка, ‑а, н.

Выструганая палка, да якой прымацоўваецца сцяг, вымпел і пад. У Тані быў пераходны вымпел лепшай даяркі раёна, маленькі чырвоны сцяжок на кароценькім дрэўку. Дуброўскі.

дрэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дрэвавы.

дрэ́ўца, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да дрэва; невялікае (звычайна маладое) дрэва. — Пойдзем у лес, накапаем дрэўцаў і пасадзім іх у ямкі, што вы сёння прыгатавалі. Колас.