Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

шпіна́т, ‑у, М ‑наце, м.

1. Травяністая расліна сямейства лебядовых, маладое сакавітае лісце якой ідзе ў ежу. Амаль 50 тыс. га займаюць у БССР разнастайныя гароднінныя культуры: ад капусты і памідораў да баклажанаў і шпінату. Прырода Беларусі.

2. Прыправа або ежа, прыгатаваныя з лісцяў гэтай расліны. Там давалі толькі шпінат, Без заправы, Без грама солі... Аўрамчык.

[Ням. Spinat.]

шпіна́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпінату. Шпінатавы корань. Шпінатавы ліст. // Прыгатаваны са шпінату. Шпінатавае пюрэ.

шпіна́тны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і шпінатавы. Шпінатны суп.

шпінгале́т, ‑а, М ‑леце, м.

1. Металічная засаўка для запірання створак вокнаў, дзвярэй. Ускочыць на падаконнік, адвярнуць шпінгалеты — секунда часу. Вось толькі не была б рама прыбіта цвікамі. Хомчанка.

2. Разм. Пра падлетка, які мае малы рост. Каля іх круціўся Косцік. Падысці і сесці з імі не адважваўся, разумеў, што ён для іх не кампанія, яны дарослыя, а ён — шпінгалет, але Косціка, мусіць, цягнула да іх, усё выскаляўся каля іх, крыўляўся. Арабей.

[Ад фр. espagnolette.]

шпі́ндэль, ‑я, м.

1. Вал металарэзнага станка з вярчальным рухам. Токар замацаваў у шпіндэлі доўгі вал, уключыў рухавік, і з-пад разца пачала завівацца сіняватая стружка. Чаркасаў.

2. Верацяно ў прадзільнай машыне.

3. Вось якога‑н. механізма, прыстасавання (катушкі, суднавага шпіля і пад.).

[Ням. Spindel.]

шпі́ндэльны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпіндэля. Шпіндэльны падшыпнік. Шпіндэльны корпус. Шпіндэльная бабка. // Звязаны з прымяненнем, выкарыстаннем шпіндэля. У цэху праводзіцца.. працаёмкая аперацыя — перамотванне пражы з маткоў.. у бабіны, якія затым пагружаюцца ў шпіндэльныя каляскі. «Звязда».

шпіталізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шпіталізаваць.

2. у знач. прым. Якога шпіталізавалі, які знаходзіцца на лячэнні ў бальніцы або шпіталі.

шпіталізава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да шпіталізаваць.

шпіталізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго.

Змясціць (змяшчаць) хворага ў бальніцу або шпіталь. Шпіталізаваць хворага.

шпіталіза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шпіталізаваць.