фурма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Падвода для перавозкі грузаў. З грэблі спускалася ўніз поўная белых мяхоў фурманка. Брыль. Яшчэ праз некалькі дзён шырокай лясной дарогай ехала фурманка. Чорны. Фурманкі з бульбай адна за адной прыязджалі з поля. Чарнышэвіч.
фурма́нскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фурмана, належыць яму. — Но-о-о! Ка-аб цябе... — чуўся.. няшчыры фурманскі голас. Бядуля. Спераду ўпоперак саней ставілася лавачка-козлы, і хутчэй як пэўная даніна фурманскай традыцыі, бо практычнага сэнсу яна не мела. «Помнікі».
2. у знач. наз. фурма́нская, ‑ай, ж. Уст. Памяшканне для фурманоў у доме памешчыка.
фурма́нства, ‑а, н.
Занятак, прафесія фурмана. У Вялікім княстве Літоўскім татарам прадастаўлены былі ўсе грамадзянскія правы і свабода веравызнання. Яны выкарыстоўваліся для воінскай службы, займаліся агародніцтвам, садаводствам і фурманствам. Жураўскі. Афіцыйна ва ўправе.. [Антон] атрымаў дакумент на сваё фурманства і карыстаўся ім спрытна. Новікаў.
фурма́ншчык, ‑а, м.
Уст. Фурман. [Чалавек] нагледзеў сялянскую фурманку і паехаў. Ён быў у кажушку і здавалася, што гэта таксама малады фурманшчык. Чорны.
фу́рменны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да фурмы, належыць ёй. Фурменная адтуліна.
фурніту́ра, ‑ы, ж.
Дапаможныя матэрыялы, прыклад у якой‑н. вытворчасці (у кравецкай справе — гузікі, кнопкі, кручкі і пад.). Галантарэйная фурнітура. Шавецкая фурнітура.
[Фр. fourniture.]
фурніту́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фурнітуры; звязаны з вытворчасцю фурнітуры. Фурнітурны цэх. // Які з’яўляецца фурнітурай. Фурнітурныя вырабы.
фуро́р, ‑у, м.
Шумны публічны поспех; бурнае праяўленне захаплення кім‑, чым‑н. Зрабіць фурор сваім выступленнем на конкурсе. □ Усюды, куды трапляла «Кніга быція» Крапівы, яна рабіла сапраўдны фурор. Таўлай.
[Ад лац. furor — шаленства, нястрымнасць.]
фуру́нкул, ‑а, м.
Спец. Гнойнае запаленне валасянога мяшочка і сальнай залозы скуры; скула.
[Лац. furunculus.]