Verbum

мнагажэ́нец, ‑нца, м.

Мужчына, у якога некалькі жонак.

мнагазме́нны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з работай некалькіх змен (на заводзе, прадпрыемствах і пад.). Мнагазменная работа.

мнагазна́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мнагазначнага.

мнагазна́чны, ‑ая, ‑ае.

1. У матэматыцы — які складаецца з многіх лічбавых знакаў. Мнагазначны лік.

2. У мовазнаўстве — які мае некалькі значэнняў. Мнагазначнае слова.

3. Які нібы скрывае за сабой што‑н. важнае, намякае на што‑н. важнае. Мнагазначная ўсмешка.

мнагакве́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З вялікай колькасцю кветак (аб раслінах). Мнагакветная ружа.

мнагакле́тачны, ‑ая, ‑ае.

У біялогіі: які складаецца з вялікай колькасці клетак. Мнагаклетачныя арганізмы.

мнагако́рпусны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае некалькі корпусаў. Мнагакорпусны плуг.

мнагакра́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мнагакратнага.

мнагакра́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які паўтарыўся, паўтараецца многа разоў. Мнагакратная просьба.

2. У матэматыцы — лік, кратны многім лікам.

•••

Мнагакратны від дзеяслова — форма дзеяслова, якая абазначае працяглую паўтаральнасць дзеяння.

мнагале́тні, ‑яя, ‑яе.

Спец. Які жыве некалькі год (аб травах).