э́ліпсіс,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuэліпсо́ід, ‑а,
[Ад слова эліпс і грэч. éidos — выгляд.]
эліпсо́ідны, ‑ая, ‑ае.
эліпты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны з вылічэннямі, якія адносяцца да эліпса (у 1 знач.).
2. Які мае форму эліпса (у 1 знач.).
3. У мовазнаўстве — заснаваны на апушчэнні якога‑н. члена сказа, які лёгка падразумяваецца.
элі́та, ‑ы,
1.
2. Лепшыя прадстаўнікі грамадства або якой‑н. яго часткі.
[Фр. élite — лепшы, адборны.]
эліта́рнасць, ‑і,
Прынцып адбору лепшых экземпляраў.
эліта́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны, належыць да эліты (у 2 знач.).
2. Звязаны з буржуазнымі тэорыямі аб натуральным дзяленні грамадства на выбраную меншасць, прызваную займаць у ім пануючае становішча, і масу народа.
•••
элітары́зм, ‑у,
Рэакцыйная тэорыя, паводле якой грамадства дзеліцца на «выбраную» меншасць, прызваную ўладарнічаць, і большасць, якая безадгаворачна падпарадкоўваецца ва ўсім кіраўнікам.
элі́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’яўляецца элітай; лепшы, адборны.
2. Які ўтварае эліту.
эль, ‑ю,
Светлае, густое і моцнае англійскае піва, якое гатуецца з ячменнага соладу.
[Англ. ale.]