Verbum

аве́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад авеяць.

аве́яць, авею, авееш, авее; заг. авей; зак., каго-што.

1. Тое, што і абвеяць. Здаровы холад зімы авеяў і разрумяніў.. [панне Людміле] шчокі. Колас.

2. перан. паэт. Ахапіць, акружыць. Авеяць славай. □ [Пісьменнік] авеяў.. вобраз [героя] своеасаблівай рамантыкай. «Маладосць».

авёс, аўса, м.

1. Яравая збажына, зерне якой ідзе на корм коням і на крупы. Не гані каня бізуном, а гані аўсом. Прыказка.

2. толькі мн. (аўсы́, ‑оў). Пасевы аўса. На блізкіх шнурах зелянелі аўсы. Бядуля.

авіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да авіцца.

2. Зал. да авіваць.

авіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да авіць.

авіе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Устарэлая назва лёгкага (звычайна аднамеснага) самалёта з рухавіком малой сілы. Па-над горадам на захад З неразлучнай нашай парай З аўтаматамі наўзахват Авіетка зырка шпарыць. Крапіва.

[Фр. aviette.]

аві́за ​¹, нескл., н.

Спец. Паведамленне пра змены ва ўзаемных разліках паміж прадпрыемствамі, установамі і арганізацыямі, аб пераводзе грошай і пад.

[Іт. avviso.]

аві́за ​², нескл. н.

Невялікі быстраходны карабель для разведвальнай і пасыльнай службы.

[Іт. avviso.]

авітаміно́з, ‑у, м.

Хвароба, якая развіваецца пры адсутнасці або недахопе вітамінаў у ежы.

аві́цца, аўюся, аўешся, аўецца; аўяцеся; пр. авіўся, авілася, авілося; заг. авіся; зак.

Тое, што і абвіцца.

аві́ць, аўю, аўеш, аўе, аўём, аўяце; пр. авіў, авіла, авіло; зак.

Тое, што і абвіць.