друкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; незак.
1. Змяшчаць свае творы ў друку. Друкавацца ў газетах. □ Тады ж Парамон і пачаў друкавацца. Колькі ахвоты і задавальнення ён перажыў, калі ўбачыў упершыню надрукаванае. Грамовіч.
2. Зал. да друкаваць.
друкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што і без дап.
1. Адціскаць, выбіваць якія‑н. знакі (літары, лічбы, чарцяжы, малюнкі і пад.) на паперы з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў. // Выпускаць такім спосабам у свет; выдаваць. Друкаваць збор твораў Янкі Купалы. // Змяшчаць у друку. [Нічыпар:] Моцна вучоны чалавек. Кніжкі друкуе свае, студэнтам лекцыі чытае. Крапіва.
друка́р, ‑а, м.
Работнік друкарскай справы; паліграфіст.
друка́рня, ‑і, ж.
Прадпрыемства, у якім друкуюцца кнігі, газеты і іншыя выданні. Атрымаць кнігі з друкарні. □ Рэдактар чытаў толькі што прынесеныя з друкарні палосы заўтрашняга нумару газеты — гэта была яго штовячэрняя работа. Хадкевіч.
друка́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да друку 1 (у 1 знач.). Друкарская справа. // Прызначаны для друкавання. Друкарскі станок. Друкарскі цэх. □ З расчыненых дзвярэй пацягнула насустрач знаёмымі пахамі друкарскай фарбы і спрасаванай паперы. Хадкевіч.
друка́рства, ‑а, н.
Тэхнічны працэс друкавання тэксту на паперы. Узнікненне друкарства. // Выданне кніг. Развіццё друкарства.
дручо́к, ‑чка, м.
Разм. Памянш. да друк 2; невялікі друк. Найбольш ураджайныя і надломленыя ветрам галіны былі падпёрты дручкамі. Кулакоўскі.
друшля́к, ‑а, м.
Кухонны коўш з дзірачкамі для працэджвання, прамывання чаго‑н.
[Ням. Durchschlag.]
дры́блінг, ‑у, м.
Вядзенне мяча або шайбы іграком. Закончыць дрыблінг. Майстэрскі дрыблінг.
[Англ. dribbling.]
дрывако́л, ‑а, м.
Спец. Цяжкі тапор з клінападобным лязом для колкі дроў; калун.