Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

аба́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абата, абацтва.

аба́цтва, ‑а, н.

Каталіцкі манастыр са сваімі ўладаннямі.

аба́члівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абачлівага.

аба́члівы, ‑ая, ‑ае.

Асцярожны, разважлівы, прадбачлівы. Абачлівы чалавек. // Абдуманы, узважаны. Абачлівы ўчынак.

абая́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абаяльнага. Аднак, калі чалавек вельмі ўдачлівы па прыродзе, то і пад старасць не траціць пэўнай абаяльнасці. Кулакоўскі.

абая́льны, ‑ая, ‑ае.

Поўны абаяння; прывабны, чароўны. Абаяльны вобраз. Абаяльная сіла народнай паэзіі.

абая́нне, ‑я, н.

Прыцягальная сіла каго‑, чаго‑н.; прывабнасць. Абаянне маладосці. Знаходзіцца пад абаяннем музыкі.

аббе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і абабегчы (у 3 знач.) з адценнем паўторнасці дзеяння.

аббе́гчы, ‑бягу, ‑бяжыш, ‑бяжыць; ‑бяжым, ‑бежыце; зак., каго-што.

Тое, што і абабегчы.

аббудава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Разм. Пабудаваць сабе жыллё і ўсе неабходныя гаспадарчыя будынкі.