Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д ж з й к л м н о п р с т ў ф х ц ш я -

а е і р

эгафутуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік, прыхільнік эгафутурызму.

эгацэнтры́зм, ‑у, м.

Кніжн. Крайняя форма праяўлення эгаізму і індывідуалізму, у аснове якой ляжыць погляд на сябе як цэнтр сусвету. [Гаранскаму] хацелася сказаць пра юначы эгацэнтрызм, пра шкодную саманадзейнасць. Сабаленка.

[Ад лац. ego — я і centrum — цэнтр.]

эгацэнтры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, якому ўласцівы эгацэнтрызм; той, хто лічыць сябе цэнтрам сусвету. [Шохан:] — А ў .. [Мудрыка] шкурная праўда. Нават не эгаіст ён. Эгацэнтрыст... Навуменка.

эгацэнтры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да эгацэнтрыст.

эгацэнтры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эгацэнтрызму, эгацэнтрыста, уласцівы ім. Эгацэнтрычны пункт гледжання.