універсітэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.
1. Вышэйшая навучальная і навуковая ўстанова з асобнымі аддзяленнямі (факультэтамі) па розных гуманітарных і прыродазнаўча-матэматычных навуках. Рэктар універсітэта. □ [Сцёпка:] — Я думаю, скончыўшы рабфак, падавацца ва універсітэт. Колас. // Будынак, дзе знаходзіцца гэта ўстанова. // перан. Тое, што дае вопыт, веды без навучальнай установы. [У Лукішках] .. [М. Танк] праходзіў той жыццёвы універсітэт, у якім адбывалася апошняя загартоўка сапраўдных рэвалюцыянераў. Бугаёў.
2. Назва навучальных устаноў па павышэнню агульнаадукацыйных і навукова-палітычных ведаў. Вячэрні універсітэт марксізма-ленінізма. □ [Сакратар партбюро:] — З калгаса прыслалі пісьмо. Універсітэт культуры адкрываюць. Просяць лектара. Марціновіч.
[Ад лац. universitas — сукупнасць.]
універсітэ́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да універсітэта. Універсітэцкі статут. Універсітэцкая бібліятэка. // Звязаны са знаходжаннем, навучаннем або выкладаннем ва універсітэце. Універсітэцкі выкладчык.
універсія́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Студэнцкія спартыўныя спаборніцтвы.
уніве́рсум, ‑у, м.
Філасофскі тэрмін, які абазначае «усё існуючае», «сусвет як цэлае».
[Лац. universum — сусвет.]
уніжа́льнасць, ‑і, ж.
1. Спец. Уласцівасць уніжальнага (у 1 знач.).
2. Уласцівасць уніжальнага (у 2 знач.).
уніжа́льны, ‑ая, ‑ае.
1. У граматыцы — які мае або надае адценне зняважлівасці, пагардлівасці. Уніжальны суфікс.
2. Зневажальны для чыёй‑н. годнасці. Уніжальныя адносіны.
уні́жанасць, ‑і, ж.
Стан уніжанага (у 2, 3 знач.).
уні́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад унізіць.
2. у знач. прым. Такі, якога ўнізілі, зганьбілі; прыгнечаны горам, бядою.
3. у знач. прым. Які выражае ўніжэнне, сведчыць аб уніжэнні.
уніжа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да унізіцца.
2. Зал. да уніжаць.
уніжа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да унізіць.