Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвжзлноруыэ’
аоу

двухуко́сны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які скошваецца два разы ў год. Двухукосная канюшына.

двухфюзеля́жны, ‑ая, ‑ае.

З двума фюзеляжамі. Двухфюзеляжны самалёт.

двухчле́н, ‑а, м.

Сума або рознасць двух алгебраічных выразаў (членаў); біном.

двухчле́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да двухчлена. Двухчленнае ўраўненне.

двух’я́русны, ‑ая, ‑ае.

З двума ярусамі, у два ярусы. Двух’ярусная зала тэатра. Двух’ярусныя нары.