Verbum

абрыкаці́н, ‑у, м.

Абрыкосавы лікёр.

[Фр. abricotine.]

абрыко́с, ‑а, м.

1. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства ружакветных.

2. Плод гэтага дрэва чырвона-жоўтага колеру з буйнай костачкай, салодкі, мясісты.

[Фр. abricot.]

абрыко́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абрыкоса. Абрыкосавае варэнне.

абрына́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абрынуцца.

абрына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абрынуць.

абры́нданы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абрындаць.

абры́ндацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Тое, што і забрындацца.

абры́ндаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Тое, што і забрындаць.

абры́нуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абрынуць.

абры́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

1. Імкліва ўпасці зверху, абрушыцца, абваліцца. Ён [мост] закалышацца, як дзіцячая калыска, не вытрымае цяжару і абрынецца ў ваду. Сабаленка. Косыя блакітныя ніткі мігатлівай шкляной заслонай захінаў далягляд, і Юрку здалося, што палатка — гэта астравок, на які абрынулася вада. Карпаў. // перан. Нечакана спасцігаць каго‑, што‑н. Няшчасце абрынулася на Марыльку. Сабалеўскі.

2. перан. Імкліва, з вялікай сілай напасці, наваліцца. Не ступіў я і кроку, як раптам у галаве памутнела, паплылі кругі, нейкая магутная сіла абрынулася на мяне, і я апамятаўся на брызенце. Карпюк.