абрэ́заць, ‑рэжу, ‑рэжаш, ‑рэжа; зак., каго-што.
1. Адразаючы па краях ці з канцоў, пакараціць, паменшыць што‑н.; падрэзаць. // Аддзяліць, адрэзаць што‑н.; зрэзаць. Абрэзаць на яблыні сухія галіны. □ Не марудзячы ні хвіліны, ён [Маеўскі] абрэзаў стропы і адскочыў убок. Шамякін. // Зняць, зразаючы збоку, па ўсёй паверхні. Абрэзаць гарэлую скарынку ў хлебе. // перан. Паменшыць, скараціць памеры ці колькасць чаго‑н. Абрэзаць паёк. □ У адных абрэзалі зямлю, другім далі. Каваль.
2. Пашкодзіць, параніць чым‑н. вострым. [Жэнька] яшчэ не ўмее жаць, — раз прабавалі: ды палец абрэзала — яшчэ знак ёсць. Крапіва.
3. перан. Разм. Рэзка перапыніць, абарваць чым‑н. гаворку, прымусіць змоўкнуць. — Як з цябе прымак, калі кашуля ў цябе чорная, як у камінара, — абрэзала жартаўніка бойкая Зоя. Грахоўскі.
•••
Абрэзаць (падрэзаць) крылле (крылы) каму — перашкодзіць каму‑н. шырока разгарнуць сваю дзейнасць, выкарыстаць свае здольнасці.
абрэ́зачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да абрэзкі. Абрэзачны цэх.
абрэ́званне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. абрэзваць — абрэзаць (у 1 знач.).
абрэ́звацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абрэзацца.
2. Зал. да абрэзваць.
абрэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абрэзаць.
абрэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. абрэзваць — абрэзаць (у 1 знач.).
абрэ́зкавы, ‑ая, ‑ае.
Атрыманы ў выніку абрэзкі, абрэзвання. Абрэзкавы матэрыял.
абрэ́зчык, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па абрэзванню.
абрэ́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абрахаць.