блік, ‑а, м.
Водбліск якога‑н. святла; светлавая пляма на якой‑н. гладкай паверхні. Сонечныя блікі. □ На вяршынях маўклівых соснаў, прыцярушаных снежнымі крупінкамі, іграюць ружовыя блікі. Данілевіч.
[Ням. Blick.]
блін, ‑а, м.
Хлебны выраб з рэдкага цеста, спечаны на скаварадзе. [Маці:] — Аднойчы адна кабета паліла ў печы і пякла бліны. Якімовіч. На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.
•••
Першы блін камяком — пра няўдалы пачатак якой‑н. справы.
Як бліны пячы гл. пячы.
Разбіцца ў блін гл. разбіцца.
блінда́ж, ‑а, м.
Фартыфікацыйнае збудаванне для ўкрыцця жывой сілы ад агню зброі масавага паражэння. На подступах да лагера партызаны нарабілі бліндажы. Сіняўскі. Расколатыя прыступкі.. вядуць у .. бліндаж, засыпаны ігліцай і сасновымі шышкамі. В. Вольскі.
[Фр. blindage.]
блінда́жны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бліндажа. Бліндажнае перакрыцце.
бліндзі́раваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад бліндзіраваць.
2. у знач. прым. Дадаткова ўмацаваны (пра ваенныя збудаванні, караблі і пад.). Бліндзіраваны поезд.
бліндзі́равацца, ‑руецца; незак.
Зал. да бліндзіраваць.
бліндзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Уст. Дадаткова ўмацаваць (умацоўваць) ваенныя збудаванні, караблі і пад.
бліне́ц, ‑нца, м.
Тое, што і блін. Дзень быў святы. Яшчэ ад рання Блінцы пякліся на сняданне. Колас. Пахла ў хаце гарачымі блінцамі і скваркамі. Чорны. На рог стала, засланы чыстым абрусам, лёг першы блінец. Брыль. // Разм. Тое, што сваёй формай падобна на блін (пра шапку, берэт). І нельга не падзівіцца, як толькі трымаецца гэты блінец, ссунуты на адно вуха. Васілевіч.
блі́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і бліновы.
2. у знач. наз. блі́нная, ‑ай, ж. Сталовая, у якой бліны з’яўляюцца абавязковай стравай.
бліно́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бліна; з якога робяць бліны. Бліновая мука. Бліновы апалонік.