Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

фу́рыя, ‑і, ж.

1. У старажытнарымскай міфалогіі — адна з трох багінь помсты.

2. перан. Разм. Злосная і сварлівая жанчына. У пакой ускочыла раз’юшаная, як фурыя, пані Пшыбыльская... Шынклер.

[Лац. Furia.]

фут, ‑а, м.

Уст. Мера даўжыні, роўная 12 дзюймам (30, 48 см), якая існавала да рэвалюцыі ў Расіі.

[Англ. foot — ступня.]

фу́тавы, ‑ая, ‑ае.

Даўжынёй у адзін фут. Футавая мера.

футара́л, ‑а, м.

Тое, што і футляр. Футарал для скрыпкі. □ [Лазарэвіч] адкрыў вечка чорнага круглага футарала і дастаў адтуль некалькі лістоў ватману. Паслядовіч.

футара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да футарала; з’яўляецца футаралам.

футара́льшчык, ‑а, м.

Тое, што і футляршчык.

футара́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да футаральшчык.

футбалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які гуляе ў футбол.

футбо́л, ‑а, м.

Спартыўная камандная гульня, у якой кожная з каманд ударамі ног (ці галавы) імкнецца забіць мяч у вароты праціўніка. Яны бягуць з ракеткамі на карты, Гуляюць у футбол і пішуць вершы. Грахоўскі. Люблю я ў футболе юнацкую сілу, Дакладнасць удараў, атак прыгажосць. Панчанка.

[Англ. foot — нага і ball — мяч.]

футбо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Разм. Падкідаць што‑н. нагою.