Verbum

ферментава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ферментаваць.

2. у знач. прым. Які падвергся ўздзеянню ферментацыі. Ферментаваны тытунь.

ферментава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да ферментаваць (у 2 знач.).

ферментава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

Спец.

1. Знаходзіцца ў стане ферментацыі.

2. што. Падвяргаць ферментацыі. Ферментаваць чайнае лісце.

ферментало́гія, ‑і, ж.

Раздзел біяхіміі, які вывучае ферменты.

[Ад лац. fermentum — дрожджы, закваска і грэч. logos — вучэнне.]

ферментаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ферменту; з’яўляецца ферментам. Ферментатыўнае рэчыва. // Які праходзіць, адбываецца пад уздзеяннем ферменту. Ферментатыўныя працэсы.

ферментацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для ферментацыі. Ферментацыйны завод.

фермента́цыя, ‑і, ж.

Спец. Працэс браджэння. Ферментацыя тытуню.

[Ад лац. fermentare — выклікаць браджэнне.]

ферме́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ферменту. Ферментная рэакцыя.

фе́рмер, ‑а, м.

Уладальнік або арандатар фермы ​¹ (у 2 знач.). [Чалавек] вычытаў, што ў нейкім з амерыканскіх штатаў урад абмежаваў фермераў сяўбою пшаніцы. Чорны. Яе [Крысціны] бацька — дробны фермер — памёр тады, калі ёй не было яшчэ і дзесяці гадоў. Васілевіч.

[Англ. farmer.]

фе́рмерка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да фермер.