бо́шы, ‑аў; адз. бош, ‑а, м.
Пагардлівая мянушка немцаў у Францыі, якая з’явілася ў час сусветнай вайны 1914–1918 гг.
[Фр. boche.]
бо́язна, прысл.
1. у знач. вык. Разм. Страшна. З гулам і свістам каменне ляцела ў адзін і другі бок. Боязна было трапіць пад камень, але затое і цікава, як на сапраўднай вайне. Лобан. Вярнуўшыся ад печы, Захарыха глянула зноў так строга, што Хадосьцы стала боязна. Мележ.
2. Са страхам, баючыся. Жанчыны боязна падышлі бліжэй. Лынькоў.
бо́язнасць, ‑і, ж.
Тое, што і боязь. Цяжка было пераканаць мужчын, перамагчы іх недаверлівасць, боязнасць, што іх тут ашукаюць. Крапіва.
бо́язь, ‑і, ж.
Адчуванне страху, небяспекі. З незразумелай бояззю, сцішаная і засмучаная, ішла.. [Поля] за Сашай у двор. Шамякін. Я перамог у сабе боязь і ва ўмоўлены час накіраваўся да генерала. Карпюк.
бра, нескл., н.
Насценнае асвятляльнае прыстасаванне. У паркеце адсвечваліся ножкі крэслаў, халодныя грані калонаў, гронкі вясёлкавых бра. Скрыган.
[Фр. bras — рука.]
бра́ва, выкл.
Вокліч, які азначае захапленне, пахвалу, адабрэнне. Дзеда Тодара ссадзілі са сцэны. Гушкалі, крычалі: «Брава!» Пташнікаў.
[Іт. bravo.]
брава́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Паказная легкадумная смеласць. Купалаўскі рамантызм гераічны. Няма ў ім меланхалічнай расслабленасці, чуллівай ідэалізацыі «даўніны», а тым больш, таннай бравады. Бярозкін.
[Фр. bravade.]
браві́раванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. бравіраваць.
браві́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., чым і без дап.
Пагарджаць чым‑н. дзеля паказной храбрасці; выстаўляць напаказ што‑н., задавацца; выхваляцца. У той момант.. [Славік] узненавідзеў кранаўшчыцу. І вось цяпер бравіруе смеласцю да парушэння правілаў тэхнікі бяспекі. Шамякін.