фурма́ншчык, ‑а, м.
Уст. Фурман. [Чалавек] нагледзеў сялянскую фурманку і паехаў. Ён быў у кажушку і здавалася, што гэта таксама малады фурманшчык. Чорны.
фу́рменны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да фурмы, належыць ёй. Фурменная адтуліна.
фурніту́ра, ‑ы, ж.
Дапаможныя матэрыялы, прыклад у якой‑н. вытворчасці (у кравецкай справе — гузікі, кнопкі, кручкі і пад.). Галантарэйная фурнітура. Шавецкая фурнітура.
[Фр. fourniture.]
фурніту́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фурнітуры; звязаны з вытворчасцю фурнітуры. Фурнітурны цэх. // Які з’яўляецца фурнітурай. Фурнітурныя вырабы.
фуро́р, ‑у, м.
Шумны публічны поспех; бурнае праяўленне захаплення кім‑, чым‑н. Зрабіць фурор сваім выступленнем на конкурсе. □ Усюды, куды трапляла «Кніга быція» Крапівы, яна рабіла сапраўдны фурор. Таўлай.
[Ад лац. furor — шаленства, нястрымнасць.]
фуру́нкул, ‑а, м.
Спец. Гнойнае запаленне валасянога мяшочка і сальнай залозы скуры; скула.
[Лац. furunculus.]
фурункулёз, ‑у. м.
Спец. Захворванне, пры якім на целе паяўляецца многа фурункулаў.
фурункулёзны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да фурункулёзу. Фурункулёзны выгляд. // Хворы на фурункулёз. Фурункулёзны хворы.
фурфуро́л, ‑у, м.
Спец. Вадкасць, якая здабываецца пераважна з вотруб’я і сланечнікавай лузгі, выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасць як растваральнік пры вырабе смол і пад.
[Ад лац. furfur — вотруб’е.]