Verbum

жыўцом, прысл. (разм.).

1. У жывым стане, жывым.

   • Узяць ваўка ж.

2. Сілай, жывасілам.

   • Вырваць дрэўца ж.

◊

• Жыўцом з’есці (праглынуць) (разм.) — настырна дапякаць, каб пазбавіцца ад каго-н.

жыўчык, ✂, м.

1. Жывы, рухавы чалавек (разм.).

2. Прыкметнае для вока біццё артэрыі (пераважна на скроні) (разм.).

3. Мужчынская палавая клетка, сперматазоід (спец.).

жыхар, ✂, м.

1. Той, хто жыве дзе-н., насельнік.

   • Жыхары Беларусі.

2. Той, хто жыве ў памяшканні, жылец.

   • Ж. з пятой кватэры.

|| ж. жыхарка, ✂.

|| прым. жыхарскі, ✂.

жыхарства, ✂, н.

1. Пражыванне ў якім-н. месцы.

   • Месца пастаяннага жыхарства.

2. зб. Жыхары, насельніцтва.

   • Ж. нашай вёскі.

жыціе, ✂, н. (кніжн.).

Жыццеапісанне святых.

• Жыціі святых.

|| прым. жыційны, ✂.

• Жыційная літаратура.

жыцца, ✂; безас.; незак. (разм.).

1. з прысл. Пра наяўнасць тых або іншых умоў жыцця.

   • Добра яму жывецца.

2. з адмоўем. Няма жадання або не падабаецца дзе-н. жыць.

   • Не жывецца мне без сына.
   • Не жывецца бацьку ў новай хаце.

жыцце...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. які мае адносіны да жыцця (у 1 знач.), напр. жыццепадобны;
2. які мае адносіны да жыцця (у 2 знач.), да існавання, напр. жыцценебяспечны, жыццеўстойлівасць, жыццеўстойлівы;
3. які мае адносіны да жыцця (у 3 знач.), да жыццёвага шляху, напр. жыццеадлюстраванне;
4. які мае адносіны да жыцця (у 4 знач.), напр. жыццесцвярджальны;
5. які мае адносіны да жыцця (у 5 знач.), да рэчаіснасці, напр. жыццеразуменне, жыццеўладкаванне.

жыццеадчуванне, ✂, н.

Успрыманне жыцця, навакольнай рэчаіснасці.

• Радаснае ж.

жыццезабеспячэнне, ✂, н. (спец.).

Забеспячэнне захавання і нармальнага праходжання жыцця.

• Ж. ў экстрэмальных умовах.
• Сістэма жыццезабеспячэння.

жыццеразуменне, ✂, н.

Погляды, якія вызначаюць адносіны да жыцця, да ўсяго навакольнага.