Verbum

жэстыкуляцыя, ✂, ж.

Манера жэстыкуляваць, жэсты.

• Энергічная ж.

|| прым. жэстыкуляцыйны, ✂ і жэстыкуляторны, ✂.

жэтон, ✂, м.

1. Металічны знак, які паказвае на прыналежнасць да якой-н. арганізацыі або выдаецца на памяць аб якой-н. падзеі.

   • Сярэбраны ж.

2. Значок, часцей у форме металічнага кружка, які дае права на атрыманне чаго-н.

   • Ж. на атрыманне шклянкі чаю.
   • Ж. на алей.

|| прым. жэтонавы, ✂.

жэўжык, ✂, м. (разм.).

Свавольнік, гарэза.

• Супакою няма ад гэтых жэўжыкаў.

за... прыстаўка.

1. Утварае дзеясловы са знач.:

   1. пачатку дзеяння, напр. заапладзіраваць, захварэць, закрычаць, заспяваць, забегаць, замахаць;
   2. закончанасць, вынік дзеяння або стану, напр. забяліць, завязаць, запакаваць, засохнуць, зацвярдзець;
   3. выхад дзеяння за межы звычайнага або дапушчальнага, напр. забавіцца, загаварыцца, захваліць;
   4. распаўсюджанне дзеяння за якія-н. межы, напр. заехаць (за дом), зайсці (за сцяну), заслаць (на край свету);
   5. адхіленне ўбок ад асноўнага напрамку руху з кароткачасовым спыненнем, напр. забегчы, заехаць, заглянуць (да знаёмых).

2. Утварае назоўнікі, прыметнікі, прыслоўі са знач.: які знаходзіцца на тым баку чаго-н., ззаду або за межамі чаго-н., напр. заакіянскі, завуголле, загародны, задворкі, залетась, заўчора.

3. Утварае якасныя прыметнікі і прыслоўі і абазначае перавышэнне якасці, напр. завельмі, завузкі, завялікі, замнога, занадта.

4. Утварае прыслоўі са знач.: у межах таго перыяду, які называецца словам без прыстаўкі; да наступлення новага перыяду, напр. замалада, засветла, зацемна, зацепла.

заа...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «зоа..», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр. заалогія, заапарк, заатэхнік, зааферма, зааэкспарт.

заадно, прысл.

1. Сумесна, у згодзе.

   • Быць, дзейнічаць з. або з. з кім-н.

2. Адначасова з чым-н., мімаходам.

   • Захапі там з. і вядро ў хату.

заакіянскі, ✂.

Які знаходзіцца за акіянам, які прыбыў, прывезены з-за акіяна.

• Заакіянскія краіны.
• З. місіянер.
• Заакіянскія тавары.

заалогія, ✂, ж.

Навука, якая вывучае жывёльны свет.

|| прым. заалагічны, ✂.

заапарк, ✂, м.

Заалагічны парк.

|| прым. заапаркаўскі, ✂.

заараць​¹, ✂; зак.

Аручы, засыпаць зямлёй.

• З. лубін.
• З. носам зямлю (перан. упасці ніцма; разм.).

|| незак. заворваць, ✂.