Verbum

жвачны, ✂.

Які жуе жвачку.

• Жвачныя жывёлы.

жвір, ✂, м.

Асадачная горная парода ў выглядзе дробных каменьчыкаў, ужываецца ў будаўнічых, дарожных работах.

|| прым. жвіровы, ✂.

жвірынка, ✂, ж. (разм.).

Крупінка жвіру.

жвірысты, ✂.

З вялікай колькасцю жвіру.

• Ж. грунт.

|| наз. жвірыстасць, ✂.

жгут, ✂, м.

1. Туга скручаны ў выглядзе вяроўкі кусок тканіны, пучок саломы і пад.

   • Саламяны ж.

2. Эластычная гумавая трубка, бінт або іншы прадмет для перавязвання канечнасці, каб спыніць кровацячэнне.

   • Налажыць ж.

|| памянш. жгуцік, ✂.

|| прым. жгутавы, ✂.

жгуцік, ✂, м.

1. гл. жгут.

2. Орган руху ў прасцейшых арганізмаў, які мае выгляд тонкай ніці.

жгуцікавыя, ✂.

Назва класа прасцейшых арганізмаў, якія рухаюцца пры дапамозе жгуцікаў.

жданкі, ✂.

Тое, чаго чакаюць, на што спадзяюцца.

• Ждалі, ждалі дый ж. паелі (прымаўка).

жлукта, ✂, н.

1. Выдзеўбаная з драўлянай калоды пасудзіна для запарвання бялізны.

2. м. і ж., перан. Пра таго, хто многа п’е спіртнога (разм. неадабр.).

жлукціць, ✂; незак.

1. Запарваць бялізну ў едкім шчолачным растворы.

2. перан. Многа і прагна піць (разм.).

   • Ж. гарэлку.
   • Ж. ваду.